زینب عسل مامان

 امروز دختر خوشکلم بعد از چند وقت تونستم بیام و به وبلاگت سر بزنم و مطالبی رو برات بزارم . خوشکل مامان امروز  شما یکسال و پنج ماهتونه یعنی کم کم داری بزرگ می شی . تو این فاصله به توانمدیهات خیلی اضافه شده . راه رفتن حرف زدن بیان برخی مشکلاتت به زبون خودت و خیلی کارهای دیگه فردا دوباره میام و برات می نویسم که چکارهائی رو بلدی فعلا خداحافظ

میگن بچه ها میوه زندگین ........ اما تو مادر همه زندگی من و بابائی هستی . اصلاً وقتی من وبابا به وقتی که تو نبودی فکر می کنیم می بینیم بدون تو عسلم ما هیچی نبودیم . زندگیمون خاکستریه خاکستری بود ولی وقتی تو اومدی زندگیمون رنگین کمانی شد. رنگین کمانم قول بده همیشه پیشمون بمونی ...

اون روز یه روز سرد زمستونی بود و تو ساعت ۳:۴۵ دقیقه صبح روز چهارشنبه ۱۶ دی ۱۳۸۸  به روی ما خندیدی ، نه مادر به روی همه دنیا خندیدی و همه آدم برفی ها برا اومدنت کف زدن . اون روز بعد از اینکه مامان بزرگ تورو بغل کرد بابا جونت و دائی جون هم امودن تو اتاق و تو رو بغل کردن و بوسیدن . چه روزی بود اون روز . دائی جون شیرینی خریده بود و بابا جون یه دسته گل خوشکل برا دختر نازم گرفته بودن . یاد اون روز بخیر عصر هم که از بیمارستان مرخص شدیم یه سره رفتیم خونه مامان جون و بابابزرگ خدابیامرز با کلی شکلات در حالی که از خوشحالی اومدن تو گریه می کرد به استقبالمون اومد. یادش بخیر بعد دائی جون توگوشت اذون گفت و تو خوب گوش دادی تا یاد بگیری همیشه ب...